Ὀ δ υ σ σ ε ί α ς   μ 

Σειρῆνες. Σκύλλα.

Χάρυβδις. Βόες Ἡλίου. 

Αὐτὰρ ἐπεὶ ποταμοῖο λίπεν ῥόον Ὠκεανοῖο

νηῦς, ἀπὸ δ᾽ ἵκετο κῦμα θαλάσσης εὐρυπόροιο

νῆσόν τ᾽ Αἰαίην, ὅθι τ᾽ Ἠοῦς ἠριγενείης

οἰκία καὶ χοροί εἰσι καὶ ἀντολαὶ Ἠελίοιο,

νῆα μὲν ἔνθ᾽ ἐλθόντες ἐκέλσαμεν ἐν ψαμάθοισιν,

ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης·

ἔνθα δ᾽ ἀποβρίξαντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν.

ἦμος δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,

δὴ τότ᾽ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν ἐς δώματα Κίρκης

10

οἰσέμεναι νεκρόν, Ἐλπήνορα τεθνηῶτα.

φιτροὺς δ᾽ αἶψα ταμόντες, ὅθ᾽ ἀκροτάτη πρόεχ᾽ ἀκτή,

θάπτομεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες.

αὐτὰρ ἐπεὶ νεκρός τ᾽ ἐκάη καὶ τεύχεα νεκροῦ,

τύμβον χεύαντες καὶ ἐπὶ στήλην ἐρύσαντες

15

πήξαμεν ἀκροτάτωι τύμβωι ἐυῆρες ἐρετμόν.

ἡμεῖς μὲν τὰ ἕκαστα διείπομεν· οὐδ᾽ ἄρα Κίρκην

ἐξ Ἀίδεω ἐλθόντες ἐλήθομεν, ἀλλὰ μάλ᾽ ὦκα

ἦλθ᾽ ἐντυναμένη· ἅμα δ᾽ ἀμφίπολοι φέρον αὐτῆι

σῖτον καὶ κρέα πολλὰ καὶ αἴθοπα οἶνον ἐρυθρόν.

20

ἡ δ᾽ ἐν μέσσωι στᾶσα μετηύδα δῖα θεάων·

σχέτλιοι, οἳ ζώοντες ὑπήλθετε δῶμ᾽ Ἀίδαο,

δισθανέες, ὅτε τ᾽ ἄλλοι ἅπαξ θνήισκουσ᾽ ἄνθρωποι.

ἀλλ᾽ ἄγετ᾽ ἐσθίετε βρώμην καὶ πίνετε οἶνον

αὖθι πανημέριοι· ἅμα δ᾽ ἠοῖ φαινομένηφι

25

πλεύσεσθ᾽· αὐτὰρ ἐγὼ δείξω ὁδὸν ἠδὲ ἕκαστα

σημανέω, ἵνα μή τι κακορραφίηι ἀλεγεινῆι

ἢ ἁλὸς ἢ ἐπὶ γῆς ἀλγήσετε πῆμα παθόντες.

ὣς ἔφαθ᾽, ἡμῖν δ᾽ αὖτ᾽ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.

ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα

30

ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ᾽ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·

ἦμος δ᾽ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν,

οἱ μὲν κοιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός,

ἡ δ᾽ ἐμὲ χειρὸς ἑλοῦσα φίλων ἀπονόσφιν ἑταίρων

εἷσέ τε καὶ προσέλεκτο καὶ ἐξερέεινεν ἕκαστα·

35

αὐτὰρ ἐγὼ τῆι πάντα κατὰ μοῖραν κατέλεξα.

καὶ τότε δή μ᾽ ἐπέεσσι προσηύδα πότνια Κίρκη·

ταῦτα μὲν οὕτω πάντα πεπείρανται, σὺ δ᾽ ἄκουσον,

ὥς τοι ἐγὼν ἐρέω, μνήσει δέ σε καὶ θεὸς αὐτός.

Σειρῆνας μὲν πρῶτον ἀφίξεαι, αἵ ῥά τε πάντας

40

ἀνθρώπους θέλγουσιν, ὅτις σφεας εἰσαφίκηται.

ὅς τις ἀιδρείηι πελάσηι καὶ φθόγγον ἀκούσηι

Σειρήνων, τῶι δ᾽ οὔ τι γυνὴ καὶ νήπια τέκνα

οἴκαδε νοστήσαντι παρίσταται οὐδὲ γάνυνται,

ἀλλά τε Σειρῆνες λιγυρῆι θέλγουσιν ἀοιδῆι

45

ἥμεναι ἐν λειμῶνι, πολὺς δ᾽ ἀμφ᾽ ὀστεόφιν θὶς

ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσι.

ἀλλὰ παρεξελάαν, ἐπὶ δ᾽ οὔατ᾽ ἀλεῖψαι ἑταίρων

κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις ἀκούσηι

τῶν ἄλλων· ἀτὰρ αὐτὸς ἀκουέμεν αἴ κ᾽ ἐθέληισθα,

50

δησάντων σ᾽ ἐν νηὶ θοῆι χεῖράς τε πόδας τε

ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδηι, ἐκ δ᾽ αὐτοῦ πείρατ᾽ ἀνήφθω,

ὄφρα κε τερπόμενος ὄπ᾽ ἀκούσηις Σειρήνοιιν.

εἰ δέ κε λίσσηαι ἑτάρους λῦσαί τε κελεύηις,

οἱ δέ σ᾽ ἔτι πλεόνεσσι τότ᾽ ἐν δεσμοῖσι διδέντων.

55

αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τάς γε παρὲξ ἐλάσωσιν ἑταῖροι,

ἔνθα τοι οὐκέτ᾽ ἔπειτα διηνεκέως ἀγορεύσω,

ὁπποτέρη δή τοι ὁδὸς ἔσσεται, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς

θυμῶι βουλεύειν· ἐρέω δέ τοι ἀμφοτέρωθεν.

ἔνθεν μὲν γὰρ πέτραι ἐπηρεφέες, προτὶ δ᾽ αὐτὰς

60

κῦμα μέγα ῥοχθεῖ κυανώπιδος Ἀμφιτρίτης·

Πλαγκτὰς δή τοι τάς γε θεοὶ μάκαρες καλέουσι.

τῆι μέν τ᾽ οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ πέλειαι

τρήρωνες, ταί τ᾽ ἀμβροσίην Διὶ πατρὶ φέρουσιν,

ἀλλά τε καὶ τῶν αἰὲν ἀφαιρεῖται λὶς πέτρη·

65

ἀλλ᾽ ἄλλην ἐνίησι πατὴρ ἐναρίθμιον εἶναι.

τῆι δ᾽ οὔ πώ τις νηῦς φύγεν ἀνδρῶν, ἥ τις ἵκηται,

ἀλλά θ᾽ ὁμοῦ πίνακάς τε νεῶν καὶ σώματα φωτῶν

κύμαθ᾽ ἁλὸς φορέουσι πυρός τ᾽ ὀλοοῖο θύελλαι.

οἴη δὴ κείνη γε παρέπλω ποντοπόρος νηῦς,

70

Ἀργὼ πᾶσι μέλουσα, παρ᾽ Αἰήταο πλέουσα.

καὶ νύ κε τὴν ἔνθ᾽ ὦκα βάλεν μεγάλας ποτὶ πέτρας,

ἀλλ᾽ Ἥρη παρέπεμψεν, ἐπεὶ φίλος ἦεν Ἰήσων.

οἱ δὲ δύω σκόπελοι ὁ μὲν οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει

ὀξείηι κορυφῆι, νεφέλη δέ μιν ἀμφιβέβηκε

75

κυανέη· τὸ μὲν οὔ ποτ᾽ ἐρωεῖ, οὐδέ ποτ᾽ αἴθρη

κείνου ἔχει κορυφὴν οὔτ᾽ ἐν θέρει οὔτ᾽ ἐν ὀπώρηι.

οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνὴρ οὐδ᾽ ἐπιβαίη,

οὐδ᾽ εἴ οἱ χεῖρές τε ἐείκοσι καὶ πόδες εἶεν·

πέτρη γὰρ λίς ἐστι, περιξεστῆι ἐικυῖα.

80

μέσσωι δ᾽ ἐν σκοπέλωι ἔστι σπέος ἠεροειδές,

πρὸς ζόφον εἰς Ἔρεβος τετραμμένον, ἧι περ ἂν ὑμεῖς

νῆα παρὰ γλαφυρὴν ἰθύνετε, φαίδιμ᾽ Ὀδυσσεῦ.

οὐδέ κεν ἐκ νηὸς γλαφυρῆς αἰζήιος ἀνὴρ

τόξωι ὀιστεύσας κοῖλον σπέος εἰσαφίκοιτο.

85

ἔνθα δ᾽ ἐνὶ Σκύλλη ναίει δεινὸν λελακυῖα.

τῆς ἦ τοι φωνὴ μὲν ὅση σκύλακος νεογιλῆς

γίγνεται, αὐτὴ δ᾽ αὖτε πέλωρ κακόν· οὐδέ κέ τίς μιν

γηθήσειεν ἰδών, οὐδ᾽ εἰ θεὸς ἀντιάσειεν.

τῆς ἦ τοι πόδες εἰσὶ δυώδεκα πάντες ἄωροι,

90

ἓξ δέ τέ οἱ δειραὶ περιμήκεες, ἐν δὲ ἑκάστηι

σμερδαλέη κεφαλή, ἐν δὲ τρίστοιχοι ὀδόντες

πυκνοὶ καὶ θαμέες, πλεῖοι μέλανος θανάτοιο.

μέσση μέν τε κατὰ σπείους κοίλοιο δέδυκεν,

ἔξω δ᾽ ἐξίσχει κεφαλὰς δεινοῖο βερέθρου,

95

αὐτοῦ δ᾽ ἰχθυάαι, σκόπελον περιμαιμώωσα,

δελφῖνάς τε κύνας τε, καὶ εἴ ποθι μεῖζον ἕληισι

κῆτος, ἃ μυρία βόσκει ἀγάστονος Ἀμφιτρίτη.

τῆι δ᾽ οὔ πώ ποτε ναῦται ἀκήριοι εὐχετόωνται

παρφυγέειν σὺν νηί· φέρει δέ τε κρατὶ ἑκάστωι

100

φῶτ᾽ ἐξαρπάξασα νεὸς κυανοπρώιροιο.

τὸν δ᾽ ἕτερον σκόπελον χθαμαλώτερον ὄψει, Ὀδυσσεῦ.

πλησίον ἀλλήλων· καί κεν διοϊστεύσειας.

τῶι δ᾽ ἐν ἐρινεὸς ἔστι μέγας, φύλλοισι τεθηλώς·

τῶι δ᾽ ὑπὸ δῖα Χάρυβδις ἀναρροιβδεῖ μέλαν ὕδωρ.

105

τρὶς μὲν γάρ τ᾽ ἀνίησιν ἐπ᾽ ἤματι, τρὶς δ᾽ ἀναροιβδεῖ

δεινόν· μὴ σύ γε κεῖθι τύχοις, ὅτε ῥοιβδήσειεν·

οὐ γάρ κεν ῥύσαιτό σ᾽ ὑπὲκ κακοῦ οὐδ᾽ ἐνοσίχθων.

ἀλλὰ μάλα Σκύλλης σκοπέλωι πεπλημένος ὦκα

νῆα παρὲξ ἐλάαν, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν

110

ἓξ ἑτάρους ἐν νηὶ ποθήμεναι ἢ ἅμα πάντας.

ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·

εἰ δ᾽ ἄγε δή μοι τοῦτο, θεά, νημερτὲς ἐνίσπες,

εἴ πως τὴν ὀλοὴν μὲν ὑπεκπροφύγοιμι Χάρυβδιν,

τὴν δέ κ᾽ ἀμυναίμην, ὅτε μοι σίνοιτό γ᾽ ἑταίρους.

115

ὣς ἐφάμην, ἡ δ᾽ αὐτίκ᾽ ἀμείβετο δῖα θεάων·

σχέτλιε, καὶ δὴ αὖ τοι πολεμήια ἔργα μέμηλε

καὶ πόνος· οὐδὲ θεοῖσιν ὑπείξεαι ἀθανάτοισιν;

ἡ δέ τοι οὐ θνητή, ἀλλ᾽ ἀθάνατον κακόν ἐστι,

δεινόν τ᾽ ἀργαλέον τε καὶ ἄγριον οὐδὲ μαχητόν·

120

οὐδέ τις ἔστ᾽ ἀλκή· φυγέειν κάρτιστον ἀπ᾽ αὐτῆς.

ἢν γὰρ δηθύνηισθα κορυσσόμενος παρὰ πέτρηι,

δείδω, μή σ᾽ ἐξαῦτις ἐφορμηθεῖσα κίχηισι

τόσσηισιν κεφαλῆισι, τόσους δ᾽ ἐκ φῶτας ἕληται.

ἀλλὰ μάλα σφοδρῶς ἐλάαν, βωστρεῖν δὲ Κράταιιν,

125

μητέρα τῆς Σκύλλης, ἥ μιν τέκε πῆμα βροτοῖσιν·

ἥ μιν ἔπειτ᾽ ἀποπαύσει ἐς ὕστερον ὁρμηθῆναι.

Θρινακίην δ᾽ ἐς νῆσον ἀφίξεαι· ἔνθα δὲ πολλαὶ

βόσκοντ᾽ Ἠελίοιο βόες καὶ ἴφια μῆλα,

ἑπτὰ βοῶν ἀγέλαι, τόσα δ᾽ οἰῶν πώεα καλά,

130

πεντήκοντα δ᾽ ἕκαστα. γόνος δ᾽ οὐ γίγνεται αὐτῶν,

οὐδέ ποτε φθινύθουσι. θεαὶ δ᾽ ἐπιποιμένες εἰσίν,

νύμφαι ἐυπλόκαμοι, Φαέθουσά τε Λαμπετίη τε,

ἃς τέκεν Ἠελίωι Ὑπερίονι δῖα Νέαιρα.

τὰς μὲν ἄρα θρέψασα τεκοῦσά τε πότνια μήτηρ

135

Θρινακίην ἐς νῆσον ἀπώικισε τηλόθι ναίειν,

μῆλα φυλασσέμεναι πατρώια καὶ ἕλικας βοῦς.

τὰς εἰ μέν κ᾽ ἀσινέας ἐάαις νόστου τε μέδηαι,

ἦ τ᾽ ἂν ἔτ᾽ εἰς Ἰθάκην κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε·

εἰ δέ κε σίνηαι, τότε τοι τεκμαίρομ᾽ ὄλεθρον,

140

νηί τε καὶ ἑτάροις· αὐτὸς δ᾽ εἴ πέρ κεν ἀλύξηις,

ὀψὲ κακῶς νεῖαι, ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους.

ὣς ἔφατ᾽, αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς.

ἡ μὲν ἔπειτ᾽ ἀνὰ νῆσον ἀπέστιχε δῖα θεάων·

αὐτὰρ ἐγὼν ἐπὶ νῆα κιὼν ὤτρυνον ἑταίρους

145

αὐτούς τ᾽ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι·

οἱ δ᾽ αἶψ᾽ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον.

ἑξῆς δ᾽ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς.

ἡμῖν δ᾽ αὖ κατόπισθε νεὸς κυανοπρώιροιο

ἴκμενον οὖρον ἵει πλησίστιον, ἐσθλὸν ἑταῖρον,

150

Κίρκη ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα.

αὐτίκα δ᾽ ὅπλα ἕκαστα πονησάμενοι κατὰ νῆα

ἥμεθα· τὴν δ᾽ ἄνεμός τε κυβερνήτης τ᾽ ἴθυνε.

δὴ τότ᾽ ἐγὼν ἑτάροισι μετηύδων ἀχνύμενος κῆρ·

ὦ φίλοι, οὐ γὰρ χρὴ ἕνα ἴδμεναι οὐδὲ δύ᾽ οἴους

155

θέσφαθ᾽ ἅ μοι Κίρκη μυθήσατο, δῖα θεάων·

ἀλλ᾽ ἐρέω μὲν ἐγών, ἵνα εἰδότες ἤ κε θάνωμεν

ἤ κεν ἀλευάμενοι θάνατον καὶ κῆρα φύγοιμεν.

Σειρήνων μὲν πρῶτον ἀνώγει θεσπεσιάων

φθόγγον ἀλεύασθαι καὶ λειμῶν᾽ ἀνθεμόεντα.

160

οἶον ἔμ᾽ ἠνώγει ὄπ᾽ ἀκουέμεν· ἀλλά με δεσμῶι

δήσατ᾽ ἐν ἀργαλέωι, ὄφρ᾽ ἔμπεδον αὐτόθι μίμνω,

ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδηι, ἐκ δ᾽ αὐτοῦ πείρατ᾽ ἀνήφθω.

εἰ δέ κε λίσσωμαι ὑμέας λῦσαί τε κελεύω,

ὑμεῖς δὲ πλεόνεσσι τότ᾽ ἐν δεσμοῖσι πιέζειν.

165

ἦ τοι ἐγὼ τὰ ἕκαστα λέγων ἑτάροισι πίφαυσκον·

τόφρα δὲ καρπαλίμως ἐξίκετο νηῦς ἐυεργὴς

νῆσον Σειρήνοιιν· ἔπειγε γὰρ οὖρος ἀπήμων.

αὐτίκ᾽ ἔπειτ᾽ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο ἠδὲ γαλήνη

ἔπλετο νηνεμίη, κοίμησε δὲ κύματα δαίμων.

170

ἀνστάντες δ᾽ ἕταροι νεὸς ἱστία μηρύσαντο

καὶ τὰ μὲν ἐν νηὶ γλαφυρῆι θέσαν, οἱ δ᾽ ἐπ᾽ ἐρετμὰ

ἑζόμενοι λεύκαινον ὕδωρ ξεστῆις ἐλάτηισιν.

αὐτὰρ ἐγὼ κηροῖο μέγαν τροχὸν ὀξέι χαλκῶι

τυτθὰ διατμήξας χερσὶ στιβαρῆισι πίεζον·

175

αἶψα δ᾽ ἰαίνετο κηρός, ἐπεὶ κέλετο μεγάλη ἲς

Ἠελίου τ᾽ αὐγὴ Ὑπεριονίδαο ἄνακτος·

ἑξείης δ᾽ ἑτάροισιν ἐπ᾽ οὔατα πᾶσιν ἄλειψα.

οἱ δ᾽ ἐν νηί μ᾽ ἔδησαν ὁμοῦ χεῖράς τε πόδας τε

ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδηι, ἐκ δ᾽ αὐτοῦ πείρατ᾽ ἀνῆπτον·

180

αὐτοὶ δ᾽ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς.

ἀλλ᾽ ὅτε τόσσον ἀπῆμεν ὅσον τε γέγωνε βοήσας,

ῥίμφα διώκοντες, τὰς δ᾽ οὐ λάθεν ὠκύαλος νηῦς

ἐγγύθεν ὀρνυμένη, λιγυρὴν δ᾽ ἔντυνον ἀοιδήν·

δεῦρ᾽ ἄγ᾽ ἰών, πολύαιν᾽ Ὀδυσεῦ, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν,

185

νῆα κατάστησον, ἵνα νωιτέρην ὄπ ἀκούσηις.

οὐ γάρ πώ τις τῆιδε παρήλασε νηὶ μελαίνηι,

πρίν γ᾽ ἡμέων μελίγηρυν ἀπὸ στομάτων ὄπ᾽ ἀκοῦσαι,

ἀλλ᾽ ὅ γε τερψάμενος νεῖται καὶ πλείονα εἰδώς.

ἴδμεν γάρ τοι πάνθ᾽ ὅσ᾽ ἐνὶ Τροίηι εὐρείηι

190

Ἀργεῖοι Τρῶές τε θεῶν ἰότητι μόγησαν,

ἴδμεν δ᾽, ὅσσα γένηται ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρηι.

ὣς φάσαν ἱεῖσαι ὄπα κάλλιμον· αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ

ἤθελ᾽ ἀκουέμεναι, λῦσαί τ᾽ ἐκέλευον ἑταίρους

ὀφρύσι νευστάζων· οἱ δὲ προπεσόντες ἔρεσσον.

195

αὐτίκα δ᾽ ἀνστάντες Περιμήδης Εὐρύλοχός τε

πλείοσί μ᾽ ἐν δεσμοῖσι δέον μᾶλλόν τε πίεζον.

αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τάς γε παρήλασαν, οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἔπειτα

φθογγῆς Σειρήνων ἠκούομεν οὐδέ τ᾽ ἀοιδῆς,

αἶψ᾽ ἀπὸ κηρὸν ἕλοντο ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι,

200

ὅν σφιν ἐπ᾽ ὠσὶν ἄλειψ᾽, ἐμέ τ᾽ ἐκ δεσμῶν ἀνέλυσαν.

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἐλείπομεν, αὐτίκ᾽ ἔπειτα

καπνὸν καὶ μέγα κῦμα ἴδον καὶ δοῦπον ἄκουσα.

τῶν δ᾽ ἄρα δεισάντων ἐκ χειρῶν ἔπτατ᾽ ἐρετμά,

βόμβησαν δ᾽ ἄρα πάντα κατὰ ῥόον· ἔσχετο δ᾽ αὐτοῦ

205

νηῦς, ἐπεὶ οὐκέτ᾽ ἐρετμὰ προήκεα χερσὶν ἔπειγον.

αὐτὰρ ἐγὼ διὰ νηὸς ἰὼν ὤτρυνον ἑταίρους

μειλιχίοις ἐπέεσσι παρασταδὸν ἄνδρα ἕκαστον·

ὦ φίλοι, οὐ γάρ πώ τι κακῶν ἀδαήμονές εἰμεν·

οὐ μὲν δὴ τόδε μεῖζον ἕπει κακόν, ἢ ὅτε Κύκλωψ

210

εἴλει ἐνὶ σπῆι γλαφυρῶι κρατερῆφι βίηφιν·

ἀλλὰ καὶ ἔνθεν ἐμῆι ἀρετῆι, βουλῆι τε νόωι τε,

ἐκφύγομεν, καί που τῶνδε μνήσεσθαι ὀίω.

νῦν δ᾽ ἄγεθ᾽, ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω, πειθώμεθα πάντες.

ὑμεῖς μὲν κώπηισιν ἁλὸς ῥηγμῖνα βαθεῖαν

215

τύπτετε κληίδεσσιν ἐφήμενοι, αἴ κέ ποθι Ζεὺς

δώηι τόνδε γ᾽ ὄλεθρον ὑπεκφυγέειν καὶ ἀλύξαι·

σοὶ δέ, κυβερνῆθ᾽, ὧδ᾽ ἐπιτέλλομαι· ἀλλ᾽ ἐνὶ θυμῶι

βάλλευ, ἐπεὶ νηὸς γλαφυρῆς οἰήια νωμᾶις.

τούτου μὲν καπνοῦ καὶ κύματος ἐκτὸς ἔεργε

220

νῆα, σὺ δὲ σκοπέλου ἐπιμαίεο, μή σε λάθηισι

κεῖσ᾽ ἐξορμήσασα καὶ ἐς κακὸν ἄμμε βάληισθα.

ὣς ἐφάμην, οἱ δ᾽ ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίθοντο.

Σκύλλην δ᾽ οὐκέτ᾽ ἐμυθεόμην, ἄπρηκτον ἀνίην,

μή πώς μοι δείσαντες ἀπολλήξειαν ἑταῖροι

225

εἰρεσίης, ἐντὸς δὲ πυκάζοιεν σφέας αὐτούς.

καὶ τότε δὴ Κίρκης μὲν ἐφημοσύνης ἀλεγεινῆς

λανθανόμην, ἐπεὶ οὔ τί μ᾽ ἀνώγει θωρήσσεσθαι·

αὐτὰρ ἐγὼ καταδὺς κλυτὰ τεύχεα καὶ δύο δοῦρε

μάκρ᾽ ἐν χερσὶν ἑλὼν εἰς ἴκρια νηὸς ἔβαινον

230

πρώιρης· ἔνθεν γάρ μιν ἐδέγμην πρῶτα φανεῖσθαι

Σκύλλην πετραίην, ἥ μοι φέρε πῆμ᾽ ἑτάροισιν.

οὐδέ πηι ἀθρῆσαι δυνάμην, ἔκαμον δέ μοι ὄσσε

πάντηι παπταίνοντι πρὸς ἠεροειδέα πέτρην.

ἡμεῖς μὲν στεινωπὸν ἀνεπλέομεν γοόωντες·

235

ἔνθεν μὲν Σκύλλη, ἑτέρωθι δὲ δῖα Χάρυβδις

δεινὸν ἀνερροίβδησε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ.

ἦ τοι ὅτ᾽ ἐξεμέσειε, λέβης ὣς ἐν πυρὶ πολλῶι

πᾶσ᾽ ἀναμορμύρεσκε κυκωμένη, ὑψόσε δ᾽ ἄχνη

ἄκροισι σκοπέλοισιν ἐπ᾽ ἀμφοτέροισιν ἔπιπτεν·

240

ἀλλ᾽ ὅτ᾽ ἀναβρόξειε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ,

πᾶσ᾽ ἔντοσθε φάνεσκε κυκωμένη, ἀμφὶ δὲ πέτρη

δεινὸν ἐβεβρύχει, ὑπένερθε δὲ γαῖα φάνεσκε

ψάμμωι κυανέη· τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ἥιρει.

ἡμεῖς μὲν πρὸς τὴν ἴδομεν δείσαντες ὄλεθρον·

245

τόφρα δέ μοι Σκύλλη γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑταίρους

ἓξ ἕλεθ᾽, οἳ χερσίν τε βίηφί τε φέρτατοι ἦσαν.

σκεψάμενος δ᾽ ἐς νῆα θοὴν ἅμα καὶ μεθ᾽ ἑταίρους

ἤδη τῶν ἐνόησα πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν

ὑψόσ᾽ ἀειρομένων· ἐμὲ δὲ φθέγγοντο καλεῦντες

250

ἐξονομακλήδην, τότε γ᾽ ὕστατον, ἀχνύμενοι κῆρ.

ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἐπὶ προβόλωι ἁλιεὺς περιμήκεϊ ῥάβδωι

ἰχθύσι τοῖς ὀλίγοισι δόλον κατὰ εἴδατα βάλλων

ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας ἀγραύλοιο,

ἀσπαίροντα δ᾽ ἔπειτα λαβὼν ἔρριψε θύραζε,

255

ὣς οἵ γ᾽ ἀσπαίροντες ἀείροντο προτὶ πέτρας·

αὐτοῦ δ᾽ εἰνὶ θύρηισι κατήσθιε κεκληγῶτας

χεῖρας ἐμοὶ ὀρέγοντας ἐν αἰνῆι δηιοτῆτι·

οἴκτιστον δὴ κεῖνο ἐμοῖς ἴδον ὀφθαλμοῖσι

πάντων, ὅσσ᾽ ἐμόγησα πόρους ἁλὸς ἐξερεείνων.

260

αὐτὰρ ἐπεὶ πέτρας φύγομεν δεινήν τε Χάρυβδιν

Σκύλλην τ᾽, αὐτίκ᾽ ἔπειτα θεοῦ ἐς ἀμύμονα νῆσον

ἱκόμεθ᾽· ἔνθα δ᾽ ἔσαν καλαὶ βόες εὐρυμέτωποι,

πολλὰ δὲ ἴφια μῆλ᾽ Ὑπερίονος Ἠελίοιο.

δὴ τότ᾽ ἐγὼν ἔτι πόντωι ἐὼν ἐν νηὶ μελαίνηι

265

μυκηθμοῦ τ᾽ ἤκουσα βοῶν αὐλιζομενάων

οἰῶν τε βληχήν· καί μοι ἔπος ἔμπεσε θυμῶι

μάντηος ἀλαοῦ, Θηβαίου Τειρεσίαο,

Κίρκης τ᾽ Αἰαίης, ἥ μοι μάλα πόλλ᾽ ἐπέτελλε

νῆσον ἀλεύασθαι τερψιμβρότου Ἠελίοιο.

270

δὴ τότ᾽ ἐγὼν ἑτάροισι μετηύδων ἀχνύμενος κῆρ·

κέκλυτέ μευ μύθων κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι,

ὄφρ᾽ ὑμῖν εἴπω μαντήια Τειρεσίαο

Κίρκης τ᾽ Αἰαίης, ἥ μοι μάλα πόλλ᾽ ἐπέτελλε

νῆσον ἀλεύασθαι τερψιμβρότου Ἠελίοιο·

275

ἔνθα γὰρ αἰνότατον κακὸν ἔμμεναι ἄμμιν ἔφασκεν.

ἀλλὰ παρὲξ τὴν νῆσον ἐλαύνετε νῆα μέλαιναν.

ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δὲ κατεκλάσθη φίλον ἦτορ.

αὐτίκα δ᾽ Εὐρύλοχος στυγερῶι μ᾽ ἠμείβετο μύθωι·

σχέτλιός εἰς, Ὀδυσεῦ· περί τοι μένος, οὐδέ τι γυῖα

280

κάμνεις· ἦ ῥά νυ σοί γε σιδήρεα πάντα τέτυκται,

ὅς ῥ᾽ ἑτάρους καμάτωι ἁδηκότας ἠδὲ καὶ ὕπνωι

οὐκ ἐάαις γαίης ἐπιβήμεναι, ἔνθα κεν αὖτε

νήσωι ἐν ἀμφιρύτηι λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον,

ἀλλ᾽ αὔτως διὰ νύκτα θοὴν ἀλάλησθαι ἄνωγας

285

νήσου ἀποπλαγχθέντας ἐν ἠεροειδέι πόντωι.

ἐκ νυκτῶν δ᾽ ἄνεμοι χαλεποί, δηλήματα νηῶν,

γίγνονται· πῆι κέν τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον,

ἤν πως ἐξαπίνης ἔλθηι ἀνέμοιο θύελλα,

ἢ Νότου ἢ Ζεφύροιο δυσαέος, οἵ τε μάλιστα

290

νῆα διαρραίουσι θεῶν ἀέκητι ἀνάκτων.

ἀλλ᾽ ἦ τοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνηι

δόρπον θ᾽ ὁπλισόμεσθα θοῆι παρὰ νηὶ μένοντες,

ἠῶθεν δ᾽ ἀναβάντες ἐνήσομεν εὐρέι πόντωι.

ὣς ἔφατ᾽ Εὐρύλοχος, ἐπὶ δ᾽ ἤινεον ἄλλοι ἑταῖροι.

295

καὶ τότε δὴ γίγνωσκον ὃ δὴ κακὰ μήδετο δαίμων,

καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·

Εὐρύλοχ᾽, ἦ μάλα δή με βιάζετε μοῦνον ἐόντα.

ἀλλ᾽ ἄγε νῦν μοι πάντες ὀμόσσατε καρτερὸν ὅρκον·

εἴ κέ τιν᾽ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶυ μέγ᾽ οἰῶν

300

εὕρωμεν, μή πού τις ἀτασθαλίηισι κακῆισιν

ἢ βοῦν ἠέ τι μῆλον ἀποκτάνηι· ἀλλὰ ἕκηλοι

ἐσθίετε βρώμην, τὴν ἀθανάτη πόρε Κίρκη.

ὣς ἐφάμην, οἱ δ᾽ αὐτίκ᾽ ἀπώμνυον, ὡς ἐκέλευον.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ὄμοσάν τε τελεύτησάν τε τὸν ὅρκον,

305

στήσαμεν ἐν λιμένι γλαφυρῶι ἐυεργέα νῆα

ἄγχ᾽ ὕδατος γλυκεροῖο, καὶ ἐξαπέβησαν ἑταῖροι

νηός, ἔπειτα δὲ δόρπον ἐπισταμένως τετύκοντο.

αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,

μνησάμενοι δὴ ἔπειτα φίλους ἔκλαιον ἑταίρους,

310

οὓς ἔφαγε Σκύλλη γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑλοῦσα·

κλαιόντεσσι δὲ τοῖσιν ἐπήλυθε νήδυμος ὕπνος.

ἦμος δὲ τρίχα νυκτὸς ἔην, μετὰ δ᾽ ἄστρα βεβήκει,

ὦρσεν ἔπι ζαῆν ἄνεμον νεφεληγερέτα Ζεὺς

λαίλαπι θεσπεσίηι, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε

315

γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον· ὀρώρει δ᾽ οὐρανόθεν νύξ.

ἦμος δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,

νῆα μὲν ὡρμίσαμεν κοῖλον σπέος εἰσερύσαντες.

ἔνθα δ᾽ ἔσαν νυμφέων καλοὶ χοροὶ ἠδὲ θόωκοι·

καὶ τότ᾽ ἐγὼν ἀγορὴν θέμενος μετὰ μῦθον ἔειπον·

320

ὦ φίλοι, ἐν γὰρ νηὶ θοῆι βρῶσίς τε πόσις τε

ἔστιν, τῶν δὲ βοῶν ἀπεχώμεθα, μή τι πάθωμεν·

δεινοῦ γὰρ θεοῦ αἵδε βόες καὶ ἴφια μῆλα,

Ἠελίου, ὃς πάντ᾽ ἐφορᾶι καὶ πάντ᾽ ἐπακούει.

ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δ᾽ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.

325

μῆνα δὲ πάντ᾽ ἄλληκτος ἄη Νότος, οὐδέ τις ἄλλος

γίγνετ᾽ ἔπειτ᾽ ἀνέμων εἰ μὴ Εὖρός τε Νότος τε.

οἱ δ᾽ ἧος μὲν σῖτον ἔχον καὶ οἶνον ἐρυθρόν,

τόφρα βοῶν ἀπέχοντο λιλαιόμενοι βιότοιο.

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ νηὸς ἐξέφθιτο ἤια πάντα,

330

καὶ δὴ ἄγρην ἐφέπεσκον ἀλητεύοντες ἀνάγκηι,

ἰχθῦς ὄρνιθάς τε, φίλας ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο,

γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν, ἔτειρε δὲ γαστέρα λιμός·

δὴ τότ᾽ ἐγὼν ἀνὰ νῆσον ἀπέστιχον, ὄφρα θεοῖσιν

εὐξαίμην, εἴ τίς μοι ὁδὸν φήνειε νέεσθαι.

335

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ διὰ νήσου ἰὼν ἤλυξα ἑταίρους,

χεῖρας νιψάμενος, ὅθ᾽ ἐπὶ σκέπας ἦν ἀνέμοιο,

ἠρώμην πάντεσσι θεοῖς οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν·

οἱ δ᾽ ἄρα μοι γλυκὺν ὕπνον ἐπὶ βλεφάροισιν ἔχευαν.

Εὐρύλοχος δ᾽ ἑτάροισι κακῆς ἐξήρχετο βουλῆς·

340

᾽κέκλυτέ μευ μύθων κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι.

πάντες μὲν στυγεροὶ θάνατοι δειλοῖσι βροτοῖσι,

λιμῶι δ᾽ οἴκτιστον θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν.

ἀλλ᾽ ἄγετ᾽, Ἠελίοιο βοῶν ἐλάσαντες ἀρίστας

ῥέξομεν ἀθανάτοισι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν.

345

εἰ δέ κεν εἰς Ἰθάκην ἀφικοίμεθα, πατρίδα γαῖαν,

αἶψά κεν Ἠελίωι Ὑπερίονι πίονα νηὸν

τεύξομεν, ἐν δέ κε θεῖμεν ἀγάλματα πολλὰ καὶ ἐσθλά.

εἰ δὲ χολωσάμενός τι βοῶν ὀρθοκραιράων

νῆ᾽ ἐθέληι ὀλέσαι, ἐπὶ δ᾽ ἕσπωνται θεοὶ ἄλλοι,

350

βούλομ᾽ ἅπαξ πρὸς κῦμα χανὼν ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσαι,

ἢ δηθὰ στρεύγεσθαι ἐὼν ἐν νήσωι ἐρήμηι.

ὣς ἔφατ᾽ Εὐρύλοχος, ἐπὶ δ᾽ ἤινεον ἄλλοι ἑταῖροι.

αὐτίκα δ᾽ Ἠελίοιο βοῶν ἐλάσαντες ἀρίστας

ἐγγύθεν, οὐ γὰρ τῆλε νεὸς κυανοπρώιροιο

355

βοσκέσκονθ᾽ ἕλικες καλαὶ βόες εὐρυμέτωποι·

τὰς δὲ περίστησάν τε καὶ εὐχετόωντο θεοῖσιν,

φύλλα δρεψάμενοι τέρενα δρυὸς ὑψικόμοιο·

οὐ γὰρ ἔχον κρῖ λευκὸν ἐυσσέλμου ἐπὶ νηός.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ εὔξαντο καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν,

360

μηρούς τ᾽ ἐξέταμον κατά τε κνίσηι ἐκάλυψαν

δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπ᾽ αὐτῶν δ᾽ ὠμοθέτησαν.

οὐδ᾽ εἶχον μέθυ λεῖψαι ἐπ᾽ αἰθομένοις ἱεροῖσιν,

ἀλλ᾽ ὕδατι σπένδοντες ἐπώπτων ἔγκατα πάντα.

αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρ᾽ ἐκάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο,

365

μίστυλλόν τ᾽ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν ἔπειραν.

καὶ τότε μοι βλεφάρων ἐξέσσυτο νήδυμος ὕπνος,

βῆν δ᾽ ἰέναι ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης.

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦα κιὼν νεὸς ἀμφιελίσσης,

καὶ τότε με κνίσης ἀμφήλυθεν ἡδὺς ἀυτμή.

370

οἰμώξας δὲ θεοῖσι μέγ᾽ ἀθανάτοισι γεγώνευν·

Ζεῦ πάτερ ἠδ᾽ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες,

ἦ με μάλ᾽ εἰς ἄτην κοιμήσατε νηλέι ὕπνωι.

οἱ δ᾽ ἕταροι μέγα ἔργον ἐμητίσαντο μένοντες.

ὠκέα δ᾽ Ἠελίωι Ὑπερίονι ἄγγελος ἦλθε

375

Λαμπετίη τανύπεπλος, ὅ οἱ βόας ἔκταμεν ἡμεῖς.

αὐτίκα δ᾽ ἀθανάτοισι μετηύδα χωόμενος κῆρ·

Ζεῦ πάτερ ἠδ᾽ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες,

τῖσαι δὴ ἑτάρους Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος,

οἵ μευ βοῦς ἔκτειναν ὑπέρβιον, ἧισιν ἐγώ γε

380

χαίρεσκον μὲν ἰὼν εἰς οὐρανὸν ἀστερόεντα,

ἠδ᾽ ὁπότ᾽ ἂψ ἐπὶ γαῖαν ἀπ᾽ οὐρανόθεν προτραποίμην.

εἰ δέ μοι οὐ τίσουσι βοῶν ἐπιεικέ᾽ ἀμοιβήν,

δύσομαι εἰς Ἀίδαο καὶ ἐν νεκύεσσι φαείνω.

τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·

385

Ἠέλι᾽, ἦ τοι μὲν σὺ μετ᾽ ἀθανάτοισι φάεινε

καὶ θνητοῖσι βροτοῖσιν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν·

τῶν δέ κ᾽ ἐγὼ τάχα νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῶι

τυτθὰ βαλὼν κεάσαιμι μέσωι ἐνὶ οἴνοπι πόντωι.

ταῦτα δ᾽ ἐγὼν ἤκουσα Καλυψοῦς ἠυκόμοιο·

390

ἡ δ᾽ ἔφη Ἑρμείαο διακτόρου αὐτὴ ἀκοῦσαι.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν,

νείκεον ἄλλοθεν ἄλλον ἐπισταδόν, οὐδέ τι μῆχος

εὑρέμεναι δυνάμεσθα, βόες δ᾽ ἀποτέθνασαν ἤδη.

τοῖσιν δ᾽ αὐτίκ᾽ ἔπειτα θεοὶ τέραα προύφαινον·

395

εἷρπον μὲν ῥινοί, κρέα δ᾽ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσι μεμύκει,

ὀπταλέα τε καὶ ὠμά, βοῶν δ᾽ ὣς γίγνετο φωνή.

ἑξῆμαρ μὲν ἔπειτα ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι

δαίνυντ᾽ Ἠελίοιο βοῶν ἐλάσαντες ἀρίστας·

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ἕβδομον ἦμαρ ἐπὶ Ζεὺς θῆκε Κρονίων,

400

καὶ τότ᾽ ἔπειτ᾽ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο λαίλαπι θύων,

ἡμεῖς δ᾽ αἶψ᾽ ἀναβάντες ἐνήκαμεν εὐρέι πόντωι,

ἱστὸν στησάμενοι ἀνά θ᾽ ἱστία λεύκ᾽ ἐρύσαντες.

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἐλείπομεν, οὐδέ τις ἄλλη

φαίνετο γαιάων, ἀλλ᾽ οὐρανὸς ἠδὲ θάλασσα,

405

δὴ τότε κυανέην νεφέλην ἔστησε Κρονίων

νηὸς ὕπερ γλαφυρῆς, ἤχλυσε δὲ πόντος ὑπ᾽ αὐτῆς.

ἡ δ᾽ ἔθει οὐ μάλα πολλὸν ἐπὶ χρόνον· αἶψα γὰρ ἦλθε

κεκληγὼς Ζέφυρος μεγάληι σὺν λαίλαπι θύων,

ἱστοῦ δὲ προτόνους ἔρρηξ᾽ ἀνέμοιο θύελλα

410

ἀμφοτέρους· ἱστὸς δ᾽ ὀπίσω πέσεν, ὅπλα τε πάντα

εἰς ἄντλον κατέχυνθ᾽. ὁ δ᾽ ἄρα πρυμνῆι ἐνὶ νηὶ

πλῆξε κυβερνήτεω κεφαλήν, σὺν δ᾽ ὀστέ᾽ ἄραξε

πάντ᾽ ἄμυδις κεφαλῆς· ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἀρνευτῆρι ἐοικὼς

κάππεσ᾽ ἀπ᾽ ἰκριόφιν, λίπε δ᾽ ὀστέα θυμὸς ἀγήνωρ.

415

Ζεὺς δ᾽ ἄμυδις βρόντησε καὶ ἔμβαλε νηὶ κεραυνόν·

ἡ δ᾽ ἐλελίχθη πᾶσα Διὸς πληγεῖσα κεραυνῶι,

ἐν δὲ θεείου πλῆτο, πέσον δ᾽ ἐκ νηὸς ἑταῖροι.

οἱ δὲ κορώνηισιν ἴκελοι περὶ νῆα μέλαιναν

κύμασιν ἐμφορέοντο, θεὸς δ᾽ ἀποαίνυτο νόστον.

420

αὐτὰρ ἐγὼ διὰ νηὸς ἐφοίτων, ὄφρ᾽ ἀπὸ τοίχους

λῦσε κλύδων τρόπιος, τὴν δὲ ψιλὴν φέρε κῦμα,

ἐκ δέ οἱ ἱστὸν ἄραξε ποτὶ τρόπιν. αὐτὰρ ἐπ᾽ αὐτῶι

ἐπίτονος βέβλητο, βοὸς ῥινοῖο τετευχώς·

τῶι ῥ᾽ ἄμφω συνέεργον, ὁμοῦ τρόπιν ἠδὲ καὶ ἱστόν,

425

ἑζόμενος δ᾽ ἐπὶ τοῖς φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν.

ἔνθ᾽ ἦ τοι Ζέφυρος μὲν ἐπαύσατο λαίλαπι θύων,

ἦλθε δ᾽ ἐπὶ Νότος ὦκα, φέρων ἐμῶι ἄλγεα θυμῶι,

ὄφρ᾽ ἔτι τὴν ὀλοὴν ἀναμετρήσαιμι Χάρυβδιν.

παννύχιος φερόμην, ἅμα δ᾽ ἠελίωι ἀνιόντι

430

ἦλθον ἐπὶ Σκύλλης σκόπελον δεινήν τε Χάρυβδιν.

ἡ μὲν ἀνερροίβδησε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ·

αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ μακρὸν ἐρινεὸν ὑψόσ᾽ ἀερθείς,

τῶι προσφὺς ἐχόμην ὡς νυκτερίς. οὐδέ πηι εἶχον

οὔτε στηρίξαι ποσὶν ἔμπεδον οὔτ᾽ ἐπιβῆναι·

435

ῥίζαι γὰρ ἑκὰς εἶχον, ἀπήωροι δ᾽ ἔσαν ὄζοι,

μακροί τε μεγάλοι τε, κατεσκίαον δὲ Χάρυβδιν.

νωλεμέως δ᾽ ἐχόμην, ὄφρ᾽ ἐξεμέσειεν ὀπίσσω

ἱστὸν καὶ τρόπιν αὖτις· ἐελδομένωι δέ μοι ἦλθον

ὄψ᾽· ἦμος δ᾽ ἐπὶ δόρπον ἀνὴρ ἀγορῆθεν ἀνέστη

440

κρίνων νείκεα πολλὰ δικαζομένων αἰζηῶν,

τῆμος δὴ τά γε δοῦρα Χαρύβδιος ἐξεφαάνθη.

ἧκα δ᾽ ἐγὼ καθύπερθε πόδας καὶ χεῖρε φέρεσθαι,

μέσσωι δ᾽ ἐνδούπησα παρὲξ περιμήκεα δοῦρα,

ἑζόμενος δ᾽ ἐπὶ τοῖσι διήρεσα χερσὶν ἐμῆισι.

445

Σκύλλην δ᾽ οὐκέτ᾽ ἔασε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε

εἰσιδέειν· οὐ γάρ κεν ὑπέκφυγον αἰπὺν ὄλεθρον.

ἔνθεν δ᾽ ἐννῆμαρ φερόμην, δεκάτηι δέ με νυκτὶ

νῆσον ἐς Ὠγυγίην πέλασαν θεοί, ἔνθα Καλυψὼ

ναίει ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα,

450

ἥ μ᾽ ἐφίλει τ᾽ ἐκόμει τε. τί τοι τάδε μυθολογεύω;

ἤδη γάρ τοι χθιζὸς ἐμυθεόμην ἐνὶ οἴκωι

σοί τε καὶ ἰφθίμηι ἀλόχωι· ἐχθρὸν δέ μοί ἐστιν

αὖτις ἀριζήλως εἰρημένα μυθολογεύειν.