Ὀ δ υ σ σ ε ί α ς   ζ

 Ὀδυσσέως ἄφιξις

εἰς Φαιάκας. 

Ὣς ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς

ὕπνωι καὶ καμάτωι ἀρημένος· αὐτὰρ Ἀθήνη

βῆ ῥ᾽ ἐς Φαιήκων ἀνδρῶν δῆμόν τε πόλιν τε,

οἳ πρὶν μέν ποτ᾽ ἔναιον ἐν εὐρυχόρωι Ὑπερείηι,

5

ἀγχοῦ Κυκλώπων ἀνδρῶν ὑπερηνορεόντων,

οἵ σφεας σινέσκοντο, βίηφι δὲ φέρτεροι ἦσαν.

ἔνθεν ἀναστήσας ἄγε Ναυσίθοος θεοειδής,

εἷσεν δὲ Σχερίηι, ἑκὰς ἀνδρῶν ἀλφηστάων,

ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει, καὶ ἐδείματο οἴκους,

10

καὶ νηοὺς ποίησε θεῶν, καὶ ἐδάσσατ᾽ ἀρούρας.

ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἤδη κηρὶ δαμεὶς Ἄϊδόσδε βεβήκει,

Ἀλκίνοος δὲ τότ᾽ ἦρχε, θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς.

τοῦ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη,

νόστον Ὀδυσσῆι μεγαλήτορι μητιόωσα.

15

βῆ δ᾽ ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ὧι ἔνι κούρη

κοιμᾶτ᾽ ἀθανάτηισι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,

Ναυσικάα, θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,

πὰρ δὲ δύ᾽ ἀμφίπολοι, Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι,

σταθμοῖιν ἑκάτερθε· θύραι δ᾽ ἐπέκειντο φαειναί.

20

ἡ δ᾽ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης,

στῆ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ κεφαλῆς, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν,

εἰδομένη κούρηι ναυσικλειτοῖο Δύμαντος,

ἥ οἱ ὁμηλικίη μὲν ἔην, κεχάριστο δὲ θυμῶι.

τῆι μιν ἐεισαμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη·

25

Ναυσικάα, τί νύ σ᾽ ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ;

εἵματα μέν τοι κεῖται ἀκηδέα σιγαλόεντα,

σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵνα χρὴ καλὰ μὲν αὐτὴν

ἕννυσθαι, τὰ δὲ τοῖσι παρασχεῖν, οἵ κέ σ᾽ ἄγωνται.

ἐκ γάρ τοι τούτων φάτις ἀνθρώπους ἀναβαίνει

30

ἐσθλή, χαίρουσιν δὲ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.

ἀλλ᾽ ἴομεν πλυνέουσαι ἅμ᾽ ἠοῖ φαινομένηφι·

καί τοι ἐγὼ συνέριθος ἅμ᾽ ἕψομαι, ὄφρα τάχιστα

ἐντύνεαι, ἐπεὶ οὔ τοι ἔτι δὴν παρθένος ἔσσεαι·

ἤδη γάρ σε μνῶνται ἀριστῆες κατὰ δῆμον

35

πάντων Φαιήκων, ὅθι τοι γένος ἐστὶ καὶ αὐτῆι.

ἀλλ᾽ ἄγ᾽ ἐπότρυνον πατέρα κλυτὸν ἠῶθι πρὸ

ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν ἐφοπλίσαι, ἥ κεν ἄγηισι

ζῶστρά τε καὶ πέπλους καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα.

καὶ δὲ σοὶ ὧδ᾽ αὐτῆι πολὺ κάλλιον ἠὲ πόδεσσιν

40

ἔρχεσθαι· πολλὸν γὰρ ἀπὸ πλυνοί εἰσι πόληος.

ἡ μὲν ἄρ᾽ ὣς εἰποῦσ᾽ ἀπέβη γλαυκῶπις Ἀθήνη

Οὔλυμπόνδ᾽, ὅθι φασὶ θεῶν ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ

ἔμμεναι. οὔτ᾽ ἀνέμοισι τινάσσεται οὔτε ποτ᾽ ὄμβρωι

δεύεται οὔτε χιὼν ἐπιπίλναται, ἀλλὰ μάλ᾽ αἴθρη

45

πέπταται ἀνέφελος, λευκὴ δ᾽ ἐπιδέδρομεν αἴγλη·

τῶι ἔνι τέρπονται μάκαρες θεοὶ ἤματα πάντα.

ἔνθ᾽ ἀπέβη γλαυκῶπις, ἐπεὶ διεπέφραδε κούρηι.

αὐτίκα δ᾽ Ἠὼς ἦλθεν ἐύθρονος, ἥ μιν ἔγειρε

Ναυσικάαν ἐύπεπλον· ἄφαρ δ᾽ ἀπεθαύμασ᾽ ὄνειρον,

50

βῆ δ᾽ ἰέναι διὰ δώμαθ᾽, ἵν᾽ ἀγγείλειε τοκεῦσιν,

πατρὶ φίλωι καὶ μητρί· κιχήσατο δ᾽ ἔνδον ἐόντας·

ἡ μὲν ἐπ᾽ ἐσχάρηι ἧστο σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν

ἠλάκατα στρωφῶσ᾽ ἁλιπόρφυρα· τῶι δὲ θύραζε

ἐρχομένωι ξύμβλητο μετὰ κλειτοὺς βασιλῆας

55

ἐς βουλήν, ἵνα μιν κάλεον Φαίηκες ἀγαυοί.

ἡ δὲ μάλ᾽ ἄγχι στᾶσα φίλον πατέρα προσέειπε·

πάππα φίλ᾽, οὐκ ἂν δή μοι ἐφοπλίσσειας ἀπήνην

ὑψηλὴν ἐύκυκλον, ἵνα κλυτὰ εἵματ᾽ ἄγωμαι

ἐς ποταμὸν πλυνέουσα, τά μοι ῥερυπωμένα κεῖται;

60

καὶ δὲ σοὶ αὐτῶι ἔοικε μετὰ πρώτοισιν ἐόντα.

βουλὰς βουλεύειν καθαρὰ χροΐ εἵματ᾽ ἔχοντα.

πέντε δέ τοι φίλοι υἷες ἐνὶ μεγάροις γεγάασιν,

οἱ δύ᾽ ὀπυίοντες, τρεῖς δ᾽ ἠίθεοι θαλέθοντες·

οἱ δ᾽ αἰεὶ ἐθέλουσι νεόπλυτα εἵματ᾽ ἔχοντες

65

ἐς χορὸν ἔρχεσθαι· τὰ δ᾽ ἐμῆι φρενὶ πάντα μέμηλεν.

ὣς ἔφατ᾽· αἴδετο γὰρ θαλερὸν γάμον ἐξονομῆναι

πατρὶ φίλωι. ὁ δὲ πάντα νόει καὶ ἀμείβετο μύθωι·

οὔτε τοι ἡμιόνων φθονέω, τέκος, οὔτε τευ ἄλλου.

ἔρχευ· ἀτάρ τοι δμῶες ἐφοπλίσσουσιν ἀπήνην

70

ὑψηλὴν ἐύκυκλον, ὑπερτερίηι ἀραρυῖαν.

ὣς εἰπὼν δμώεσσιν ἐκέκλετο, τοὶ δ᾽ ἐπίθοντο.

οἱ μὲν ἄρ᾽ ἐκτὸς ἄμαξαν ἐύτροχον ἡμιονείην

ὥπλεον, ἡμιόνους θ᾽ ὕπαγον ζεῦξάν θ᾽ ὑπ᾽ ἀπήνηι·

κούρη δ᾽ ἐκ θαλάμοιο φέρεν ἐσθῆτα φαεινήν.

75

καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐυξέστωι ἐπ᾽ ἀπήνηι,

μήτηρ δ᾽ ἐν κίστηι ἐτίθει μενοεικέ᾽ ἐδωδὴν

παντοίην, ἐν δ᾽ ὄψα τίθει, ἐν δ᾽ οἶνον ἔχευεν

ἀσκῶι ἐν αἰγείωι· κούρη δ᾽ ἐπεβήσετ᾽ ἀπήνης.

δῶκεν δὲ χρυσέηι ἐν ληκύθωι ὑγρὸν ἔλαιον,

80

ἧος χυτλώσαιτο σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξίν.

ἡ δ᾽ ἔλαβεν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα,

μάστιξεν δ᾽ ἐλάαν· καναχὴ δ᾽ ἦν ἡμιόνοιιν.

αἱ δ᾽ ἄμοτον τανύοντο, φέρον δ᾽ ἐσθῆτα καὶ αὐτήν,

οὐκ οἴην, ἅμα τῆι γε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι.

85

αἱ δ᾽ ὅτε δὴ ποταμοῖο ῥόον περικαλλέ᾽ ἵκοντο,

ἔνθ᾽ ἦ τοι πλυνοὶ ἦσαν ἐπηετανοί, πολὺ δ᾽ ὕδωρ

καλὸν ὑπεκπρόρεεν μάλα περ ῥυπόωντα καθῆραι,

ἔνθ᾽ αἵ γ᾽ ἡμιόνους μὲν ὑπεκπροέλυσαν ἀπήνης.

καὶ τὰς μὲν σεῦαν ποταμὸν πάρα δινήεντα

90

τρώγειν ἄγρωστιν μελιηδέα· ταὶ δ᾽ ἀπ᾽ ἀπήνης

εἵματα χερσὶν ἕλοντο καὶ ἐσφόρεον μέλαν ὕδωρ,

στεῖβον δ᾽ ἐν βόθροισι θοῶς ἔριδα προφέρουσαι.

αὐτὰρ ἐπεὶ πλῦνάν τε κάθηράν τε ῥύπα πάντα,

ἑξείης πέτασαν παρὰ θῖν᾽ ἁλός, ἧχι μάλιστα

95

λάιγγας ποτὶ χέρσον ἀποπλύνεσκε θάλασσα.

αἱ δὲ λοεσσάμεναι καὶ χρισάμεναι λίπ᾽ ἐλαίωι

δεῖπνον ἔπειθ᾽ εἵλοντο παρ᾽ ὄχθηισιν ποταμοῖο,

εἵματα δ᾽ ἠελίοιο μένον τερσήμεναι αὐγῆι.

αὐτὰρ ἐπεὶ σίτου τάρφθεν δμωιαί τε καὶ αὐτή,

100

σφαίρηι ταὶ δ᾽ ἄρ᾽ ἔπαιζον, ἀπὸ κρήδεμνα βαλοῦσαι·

τῆισι δὲ Ναυσικάα λευκώλενος ἤρχετο μολπῆς.

οἵη δ᾽ Ἄρτεμις εἶσι κατ᾽ οὔρεα ἰοχέαιρα,

ἢ κατὰ Τηΰγετον περιμήκετον ἢ Ἐρύμανθον,

τερπομένη κάπροισι καὶ ὠκείηις ἐλάφοισι·

105

τῆι δέ θ᾽ ἅμα νύμφαι, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο,

ἀγρονόμοι παίζουσι, γέγηθε δέ τε φρένα Λητώ·

πασάων δ᾽ ὑπὲρ ἥ γε κάρη ἔχει ἠδὲ μέτωπα,

ῥεῖά τ᾽ ἀριγνώτη πέλεται, καλαὶ δέ τε πᾶσαι·

ὣς ἥ γ᾽ ἀμφιπόλοισι μετέπρεπε παρθένος ἀδμής.

110

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ἄρ᾽ ἔμελλε πάλιν οἶκόνδε νέεσθαι

ζεύξασ᾽ ἡμιόνους πτύξασά τε εἵματα καλά,

ἔνθ᾽ αὖτ᾽ ἄλλ᾽ ἐνόησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη,

ὡς Ὀδυσεὺς ἔγροιτο, ἴδοι τ᾽ ἐυώπιδα κούρην,

ἥ οἱ Φαιήκων ἀνδρῶν πόλιν ἡγήσαιτο.

115

σφαῖραν ἔπειτ᾽ ἔρριψε μετ᾽ ἀμφίπολον βασίλεια·

ἀμφιπόλου μὲν ἅμαρτε, βαθείηι δ᾽ ἔμβαλε δίνηι·

αἱ δ᾽ ἐπὶ μακρὸν ἄυσαν· ὁ δ᾽ ἔγρετο δῖος Ὀδυσσεύς,

ἑζόμενος δ᾽ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·

ὤ μοι ἐγώ, τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω;

120

ἦ ῥ᾽ οἵ γ᾽ ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,

ἦε φιλόξεινοι καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής;

ὥς τέ με κουράων ἀμφήλυθε θῆλυς ἀυτή·

νυμφάων, αἳ ἔχουσ᾽ ὀρέων αἰπεινὰ κάρηνα

καὶ πηγὰς ποταμῶν καὶ πίσεα ποιήεντα.

125

ἦ νύ που ἀνθρώπων εἰμὶ σχεδὸν αὐδηέντων;

ἀλλ᾽ ἄγ᾽ ἐγὼν αὐτὸς πειρήσομαι ἠδὲ ἴδωμαι.

ὣς εἰπὼν θάμνων ὑπεδύσετο δῖος Ὀδυσσεύς,

ἐκ πυκινῆς δ᾽ ὕλης πτόρθον κλάσε χειρὶ παχείηι

φύλλων, ὡς ῥύσαιτο περὶ χροῒ μήδεα φωτός.

130

βῆ δ᾽ ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος ἀλκὶ πεποιθώς,

ὅς τ᾽ εἶσ᾽ ὑόμενος καὶ ἀήμενος, ἐν δέ οἱ ὄσσε

δαίεται· αὐτὰρ ὁ βουσὶ μετέρχεται ἢ ὀίεσσιν

ἠὲ μετ᾽ ἀγροτέρας ἐλάφους· κέλεται δέ ἑ γαστὴρ

μήλων πειρήσοντα καὶ ἐς πυκινὸν δόμον ἐλθεῖν·

135

ὣς Ὀδυσεὺς κούρηισιν ἐυπλοκάμοισιν ἔμελλε

μίξεσθαι, γυμνός περ ἐών· χρειὼ γὰρ ἵκανε.

σμερδαλέος δ᾽ αὐτῆισι φάνη κεκακωμένος ἅλμηι,

τρέσσαν δ᾽ ἄλλυδις ἄλλη ἐπ᾽ ἠιόνας προὐχούσας·

οἴη δ᾽ Ἀλκινόου θυγάτηρ μένε· τῆι γὰρ Ἀθήνη

140

θάρσος ἐνὶ φρεσὶ θῆκε καὶ ἐκ δέος εἵλετο γυίων.

στῆ δ᾽ ἄντα σχομένη· ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεύς,

ἢ γούνων λίσσοιτο λαβὼν ἐυώπιδα κούρην,

ἦ αὔτως ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι

λίσσοιτ᾽, εἰ δείξειε πόλιν καὶ εἵματα δοίη.

145

ὣς ἄρα οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι,

λίσσεσθαι ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι,

μή οἱ γοῦνα λαβόντι χολώσαιτο φρένα κούρη.

αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον φάτο μῦθον.

γουνοῦμαί σε, ἄνασσα· θεός νύ τις, ἦ βροτός ἐσσι;

150

εἰ μέν τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,

Ἀρτέμιδί σε ἐγώ γε, Διὸς κούρηι μεγάλοιο,

εἶδός τε μέγεθός τε φυήν τ᾽ ἄγχιστα ἐίσκω·

εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν, τοὶ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσιν,

τρὶς μάκαρες μὲν σοί γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ,

155

τρὶς μάκαρες δὲ κασίγνητοι· μάλα πού σφισι θυμὸς

αἰὲν ἐυφροσύνηισιν ἰαίνεται εἵνεκα σεῖο,

λευσσόντων τοιόνδε θάλος χορὸν εἰσοιχνεῦσαν.

κεῖνος δ᾽ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων,

ὅς κέ σ᾽ ἐέδνοισι βρίσας οἶκόνδ᾽ ἀγάγηται.

160

οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν,

οὔτ᾽ ἄνδρ᾽ οὔτε γυναῖκα· σέβας μ᾽ ἔχει εἰσορόωντα.

Δήλωι δή ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῶι

φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα·

ἦλθον γὰρ καὶ κεῖσε, πολὺς δέ μοι ἕσπετο λαός,

165

τὴν ὁδὸν ἧι δὴ μέλλεν ἐμοὶ κακὰ κήδε᾽ ἔσεσθαι.

ὣς δ᾽ αὔτως καὶ κεῖνο ἰδὼν ἐτεθήπεα θυμῶι

δήν, ἐπεὶ οὔ πω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης,

ὡς σέ, γύναι, ἄγαμαί τε τέθηπά τε, δείδια δ᾽ αἰνῶς

γούνων ἅψασθαι· χαλεπὸν δέ με πένθος ἱκάνει.

170

χθιζὸς ἐεικοστῶι φύγον ἤματι οἴνοπα πόντον·

τόφρα δέ μ᾽ αἰεὶ κῦμ᾽ ἐφόρει κραιπναί τε θύελλαι

νήσου ἀπ᾽ Ὠγυγίης. νῦν δ᾽ ἐνθάδε κάββαλε δαίμων,

ὄφρ᾽ ἔτι που καὶ τῆιδε πάθω κακόν· οὐ γὰρ ὀίω

παύσεσθ᾽, ἀλλ᾽ ἔτι πολλὰ θεοὶ τελέουσι πάροιθεν.

175

ἀλλά, ἄνασσ᾽, ἐλέαιρε· σὲ γὰρ κακὰ πολλὰ μογήσας

ἐς πρώτην ἱκόμην, τῶν δ᾽ ἄλλων οὔ τινα οἶδα

ἀνθρώπων, οἳ τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν.

ἄστυ δέ μοι δεῖξον, δὸς δὲ ῥάκος ἀμφιβαλέσθαι,

εἴ τί που εἴλυμα σπείρων ἔχες ἐνθάδ᾽ ἰοῦσα.

180

σοὶ δὲ θεοὶ τόσα δοῖεν ὅσα φρεσὶ σῆισι μενοινᾶις,

ἄνδρα τε καὶ οἶκον, καὶ ὁμοφροσύνην ὀπάσειαν

ἐσθλήν· οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον,

ἢ ὅθ᾽ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον

ἀνὴρ ἠδὲ γυνή· πόλλ᾽ ἄλγεα δυσμενέεσσι,

185

χάρματα δ᾽ εὐμενέτηισι, μάλιστα δέ τ᾽ ἔκλυον αὐτοί.

τὸν δ᾽ αὖ Ναυσικάα λευκώλενος ἀντίον ηὔδα·

ξεῖν᾽, ἐπεὶ οὔτε κακῶι οὔτ᾽ ἄφρονι φωτὶ ἔοικας·

Ζεὺς δ᾽ αὐτὸς νέμει ὄλβον Ὀλύμπιος ἀνθρώποισιν,

ἐσθλοῖς ἠδὲ κακοῖσιν, ὅπως ἐθέληισιν, ἑκάστωι·

190

καί που σοὶ τάδ᾽ ἔδωκε, σὲ δὲ χρὴ τετλάμεν ἔμπης.

νῦν δ᾽, ἐπεὶ ἡμετέρην τε πόλιν καὶ γαῖαν ἱκάνεις,

οὔτ᾽ οὖν ἐσθῆτος δευήσεαι οὔτε τευ ἄλλου,

ὧν ἐπέοιχ᾽ ἱκέτην ταλαπείριον ἀντιάσαντα.

ἄστυ δέ τοι δείξω, ἐρέω δέ τοι οὔνομα λαῶν.

195

Φαίηκες μὲν τήνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν,

εἰμὶ δ᾽ ἐγὼ θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,

τοῦ δ᾽ ἐκ Φαιήκων ἔχεται κάρτος τε βίη τε.

ἦ ῥα καὶ ἀμφιπόλοισιν ἐυπλοκάμοισι κέλευσε·

στῆτέ μοι, ἀμφίπολοι· πόσε φεύγετε φῶτα ἰδοῦσαι;

200

ἦ μή πού τινα δυσμενέων φάσθ᾽ ἔμμεναι ἀνδρῶν;

οὐκ ἔσθ᾽ οὗτος ἀνὴρ διερὸς βροτὸς οὐδὲ γένηται,

ὅς κεν Φαιήκων ἀνδρῶν ἐς γαῖαν ἵκηται

δηιοτῆτα φέρων· μάλα γὰρ φίλοι ἀθανάτοισιν.

οἰκέομεν δ᾽ ἀπάνευθε πολυκλύστωι ἐνὶ πόντωι,

205

ἔσχατοι, οὐδέ τις ἄμμι βροτῶν ἐπιμίσγεται ἄλλος.

ἀλλ᾽ ὅδε τις δύστηνος ἀλώμενος ἐνθάδ᾽ ἱκάνει,

τὸν νῦν χρὴ κομέειν· πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες

ξεῖνοί τε πτωχοί τε, δόσις δ᾽ ὀλίγη τε φίλη τε.

ἀλλὰ δότ᾽, ἀμφίπολοι, ξείνωι βρῶσίν τε πόσιν τε,

210

λούσατέ τ᾽ ἐν ποταμῶι, ὅθ᾽ ἐπὶ σκέπας ἔστ᾽ ἀνέμοιο.

ὣς ἔφαθ᾽, αἱ δ᾽ ἔσταν τε καὶ ἀλλήληισι κέλευσαν,

κὰδ δ᾽ ἄρ᾽ Ὀδυσσῆ᾽ εἷσαν ἐπὶ σκέπας, ὡς ἐκέλευσεν

Ναυσικάα θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο·

πὰρ δ᾽ ἄρα οἱ φᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματ᾽ ἔθηκαν,

215

δῶκαν δὲ χρυσέηι ἐν ληκύθωι ὑγρὸν ἔλαιον,

ἤνωγον δ᾽ ἄρα μιν λοῦσθαι ποταμοῖο ῥοῆισιν.

δή ῥα τότ᾽ ἀμφιπόλοισι μετηύδα δῖος Ὀδυσσεύς·

ἀμφίπολοι, στῆθ᾽ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ᾽ ἐγὼ αὐτὸς

ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι, ἀμφὶ δ᾽ ἐλαίωι

220

χρίσομαι· ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιφή.

ἄντην δ᾽ οὐκ ἂν ἐγώ γε λοέσσομαι· αἰδέομαι γὰρ

γυμνοῦσθαι κούρηισιν ἐυπλοκάμοισι μετελθών.

ὣς ἔφαθ᾽, αἱ δ᾽ ἀπάνευθεν ἴσαν, εἶπον δ᾽ ἄρα κούρηι.

αὐτὰρ ὁ ἐκ ποταμοῦ χρόα νίζετο δῖος Ὀδυσσεὺς

225

ἅλμην, ἥ οἱ νῶτα καὶ εὐρέας ἄμπεχεν ὤμους,

ἐκ κεφαλῆς δ᾽ ἔσμηχεν ἁλὸς χνόον ἀτρυγέτοιο.

αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα λοέσσατο καὶ λίπ᾽ ἄλειψεν,

ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαθ᾽ ἅ οἱ πόρε παρθένος ἀδμής,

τὸν μὲν Ἀθηναίη θῆκεν Διὸς ἐκγεγαυῖα

230

μείζονά τ᾽ εἰσιδέειν καὶ πάσσονα, κὰδ δὲ κάρητος

οὔλας ἧκε κόμας, ὑακινθίνωι ἄνθει ὁμοίας.

ὡς δ᾽ ὅτε τις χρυσὸν περιχεύεται ἀργύρωι ἀνὴρ

ἴδρις, ὃν Ἥφαιστος δέδαεν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη

τέχνην παντοίην, χαρίεντα δὲ ἔργα τελείει,

235

ὣς ἄρα τῶι κατέχευε χάριν κεφαλῆι τε καὶ ὤμοις.

ἕζετ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,

κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβων· θηεῖτο δὲ κούρη.

δή ῥα τότ᾽ ἀμφιπόλοισιν ἐυπλοκάμοισι μετηύδα·

κλῦτέ μευ, ἀμφίπολοι λευκώλενοι, ὄφρα τι εἴπω.

240

οὐ πάντων ἀέκητι θεῶν, οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν,

Φαιήκεσσ᾽ ὅδ᾽ ἀνὴρ ἐπιμίσγεται ἀντιθέοισι·

πρόσθεν μὲν γὰρ δή μοι ἀεικέλιος δέατ᾽ εἶναι,

νῦν δὲ θεοῖσιν ἔοικε, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν.

αἲ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσις κεκλημένος εἴη

245

ἐνθάδε ναιετάων, καὶ οἱ ἅδοι αὐτόθι μίμνειν.

ἀλλὰ δότ᾽, ἀμφίπολοι, ξείνωι βρῶσίν τε πόσιν τε.

ὣς ἔφαθ᾽, αἱ δ᾽ ἄρα τῆς μάλα μὲν κλύον ἠδ᾽ ἐπίθοντο,

πὰρ δ᾽ ἄρ᾽ Ὀδυσσῆι ἔθεσαν βρῶσίν τε πόσιν τε.

ἦ τοι ὁ πῖνε καὶ ἦσθε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς

250

ἁρπαλέως· δηρὸν γὰρ ἐδητύος ἦεν ἄπαστος.

αὐτὰρ Ναυσικάα λευκώλενος ἄλλ᾽ ἐνόησεν·

εἵματ᾽ ἄρα πτύξασα τίθει καλῆς ἐπ᾽ ἀπήνης,

ζεῦξεν δ᾽ ἡμιόνους κρατερώνυχας, ἂν δ᾽ ἔβη αὐτή,

ὤτρυνεν δ᾽ Ὀδυσῆα, ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζεν·

255

ὄρσεο δὴ νῦν, ξεῖνε, πόλινδ᾽ ἴμεν ὄφρα σε πέμψω

πατρὸς ἐμοῦ πρὸς δῶμα δαΐφρονος, ἔνθα σέ φημι

πάντων Φαιήκων εἰδησέμεν ὅσσοι ἄριστοι.

ἀλλὰ μάλ᾽ ὧδ᾽ ἔρδειν, δοκέεις δέ μοι οὐκ ἀπινύσσειν·

ὄφρ᾽ ἂν μέν κ᾽ ἀγροὺς ἴομεν καὶ ἔργ᾽ ἀνθρώπων,

260

τόφρα σὺν ἀμφιπόλοισι μεθ᾽ ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν

καρπαλίμως ἔρχεσθαι· ἐγὼ δ᾽ ὁδὸν ἡγεμονεύσω.

αὐτὰρ ἐπὴν πόλιος ἐπιβήομεν, ἣν πέρι πύργος

ὑψηλός, καλὸς δὲ λιμὴν ἑκάτερθε πόληος,

λεπτὴ δ᾽ εἰσίθμη· νῆες δ᾽ ὁδὸν ἀμφιέλισσαι

265

εἰρύαται· πᾶσιν γὰρ ἐπίστιόν ἐστιν ἑκάστωι.

ἔνθα δέ τέ σφ᾽ ἀγορὴ καλὸν Ποσιδήιον ἀμφίς,

ῥυτοῖσιν λάεσσι κατωρυχέεσσ᾽ ἀραρυῖα.

ἔνθα δὲ νηῶν ὅπλα μελαινάων ἀλέγουσι,

πείσματα καὶ σπεῖρα, καὶ ἀποξύνουσιν ἐρετμά.

270

οὐ γὰρ Φαιήκεσσι μέλει βιὸς οὐδὲ φαρέτρη,

ἀλλ᾽ ἱστοὶ καὶ ἐρετμὰ νεῶν καὶ νῆες ἐῖσαι,

ἧισιν ἀγαλλόμενοι πολιὴν περόωσι θάλασσαν.

τῶν ἀλεείνω φῆμιν ἀδευκέα, μή τις ὀπίσσω

μωμεύηι· μάλα δ᾽ εἰσὶν ὑπερφίαλοι κατὰ δῆμον·

275

καί νύ τις ὧδ᾽ εἴπηισι κακώτερος ἀντιβολήσας·

τίς δ᾽ ὅδε Ναυσικάαι ἕπεται καλός τε μέγας τε

ξεῖνος; ποῦ δέ μιν εὗρε; πόσις νύ οἱ ἔσσεται αὐτῆι.

ἦ τινά που πλαγχθέντα κομίσσατο ἧς ἀπὸ νηὸς

ἀνδρῶν τηλεδαπῶν, ἐπεὶ οὔ τινες ἐγγύθεν εἰσίν·

280

ἤ τίς οἱ εὐξαμένηι πολυάρητος θεὸς ἦλθεν

οὐρανόθεν καταβάς, ἕξει δέ μιν ἤματα πάντα.

βέλτερον, εἰ καὐτή περ ἐποιχομένη πόσιν εὗρεν

ἄλλοθεν· ἦ γὰρ τούσδε γ᾽ ἀτιμάζει κατὰ δῆμον

Φαίηκας, τοί μιν μνῶνται πολέες τε καὶ ἐσθλοί.

285

ὣς ἐρέουσιν, ἐμοὶ δέ κ᾽ ὀνείδεα ταῦτα γένοιτο.

καὶ δ᾽ ἄλληι νεμεσῶ, ἥ τις τοιαῦτά γε ῥέζοι,

ἥ τ᾽ ἀέκητι φίλων πατρὸς καὶ μητρὸς ἐόντων,

ἀνδράσι μίσγηται, πρίν γ᾽ ἀμφάδιον γάμον ἐλθεῖν.

ξεῖνε, σὺ δ᾽ ὦκ᾽ ἐμέθεν ξυνίει ἔπος, ὄφρα τάχιστα

290

πομπῆς καὶ νόστοιο τύχηις παρὰ πατρὸς ἐμοῖο.

δήεις ἀγλαὸν ἄλσος Ἀθήνης ἄγχι κελεύθου

αἰγείρων· ἐν δὲ κρήνη νάει, ἀμφὶ δὲ λειμών·

ἔνθα δὲ πατρὸς ἐμοῦ τέμενος τεθαλυῖά τ᾽ ἀλωή,

τόσσον ἀπὸ πτόλιος, ὅσσον τε γέγωνε βοήσας.

295

ἔνθα καθεζόμενος μεῖναι χρόνον, εἰς ὅ κεν ἡμεῖς

ἄστυδε ἔλθωμεν καὶ ἱκώμεθα δώματα πατρός.

αὐτὰρ ἐπὴν ἡμέας ἔλπηι ποτὶ δώματ᾽ ἀφῖχθαι,

καὶ τότε Φαιήκων ἴμεν ἐς πόλιν ἠδ᾽ ἐρέεσθαι

δώματα πατρὸς ἐμοῦ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο.

300

ῥεῖα δ᾽ ἀρίγνωτ᾽ ἐστί, καὶ ἂν πάϊς ἡγήσαιτο

νήπιος· οὐ μὲν γάρ τι ἐοικότα τοῖσι τέτυκται

δώματα Φαιήκων, οἷος δόμος Ἀλκινόοιο

ἥρωος. ἀλλ᾽ ὁπότ᾽ ἄν σε δόμοι κεκύθωσι καὶ αὐλή,

ὦκα μάλα μεγάροιο διελθέμεν, ὄφρ᾽ ἂν ἵκηαι

305

μητέρ᾽ ἐμήν· ἡ δ᾽ ἧσται ἐπ᾽ ἐσχάρηι ἐν πυρὸς αὐγῆι,

ἠλάκατα στρωφῶσ᾽ ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι,

κίονι κεκλιμένη· δμωαὶ δέ οἱ εἵατ᾽ ὄπισθεν.

ἔνθα δὲ πατρὸς ἐμοῖο θρόνος ποτικέκλιται αὐτῆι,

τῶι ὅ γε οἰνοποτάζει ἐφήμενος ἀθάνατος ὥς.

310

τὸν παραμειψάμενος μητρὸς περὶ γούνασι χεῖρας

βάλλειν ἡμετέρης, ἵνα νόστιμον ἦμαρ ἴδηαι

χαίρων καρπαλίμως, εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἐσσί.

εἴ κέν τοι κείνη γε φίλα φρονέηισ᾽ ἐνὶ θυμῶι,

ἐλπωρή τοι ἔπειτα φίλους τ᾽ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι

315

οἶκον ἐυκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.

ὣς ἄρα φωνήσασ᾽ ἵμασεν μάστιγι φαεινῆι

ἡμιόνους· αἱ δ᾽ ὦκα λίπον ποταμοῖο ῥέεθρα.

αἱ δ᾽ ἐὺ μὲν τρώχων, ἐὺ δὲ πλίσσοντο πόδεσσιν·

ἡ δὲ μάλ᾽ ἡνιόχευεν, ὅπως ἅμ᾽ ἑποίατο πεζοὶ

320

ἀμφίπολοί τ᾽ Ὀδυσεύς τε, νόωι δ᾽ ἐπέβαλλεν ἱμάσθλην.

δύσετό τ᾽ ἠέλιος καὶ τοὶ κλυτὸν ἄλσος ἵκοντο

ἱρὸν Ἀθηναίης, ἵν᾽ ἄρ᾽ ἕζετο δῖος Ὀδυσσεύς.

αὐτίκ᾽ ἔπειτ᾽ ἠρᾶτο Διὸς κούρηι μεγάλοιο·

κλῦθί μευ, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, Ἀτρυτώνη·

325

νῦν δή πέρ μευ ἄκουσον, ἐπεὶ πάρος οὔ ποτ᾽ ἄκουσας

ῥαιομένου, ὅτε μ᾽ ἔρραιε κλυτὸς ἐννοσίγαιος.

δός μ᾽ ἐς Φαίηκας φίλον ἐλθεῖν ἠδ᾽ ἐλεεινόν.

ὣς ἔφατ᾽ εὐχόμενος, τοῦ δ᾽ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη.

αὐτῶι δ᾽ οὔ πω φαίνετ᾽ ἐναντίη· αἴδετο γάρ ῥα

330

πατροκασίγνητον· ὁ δ᾽ ἐπιζαφελῶς μενέαινεν

ἀντιθέωι Ὀδυσῆι πάρος ἣν γαῖαν ἱκέσθαι